| çağla |
≈ Fa çaġala چغله taze veya turfanda (mahsul) ~ Moğ çagala vakit, mevsim |
|
| çağla|mak |
<< ETü çaġıla-/çoġla- (akarsu) sesli akmak < ETü çağ/çaw/çoğı ses +lA- < onom |
|
| çağlayan |
< ETü/TTü çağıla- ses etmek, şakırdamak, bağırmak +(g)An < ETü çağ/çaw ses, avaz +lA- < onom |
|
| çağrışım |
< TTü çağrış- +Im |
|
| çak |
: onom darbe sesi, kırılma sesi |
|
| çak|mak |
ETü: "vurmak ... ses etmek" [ Kaşgarî, Divan-i Lugati't-Türk, 1073] << ETü çak- (sesli olarak) vurmak, darp etmek, kesmek → çak Not: Çak-, çal-, çap-, çat- fiillerinin her biri esasen “sesli vurmak” anlamına gelir ve paralel anlam genişlemelerine sahiptir. Hepsinin /ç/ etkisiyle sesli incelmesine uğramış varyant biçimleri (çek-, çel-, çep-, çet-) bulunur. Onomatope yapısını andıracak surette /ı/ sesiyle oluşturulmuş zayıf dereceleri (çığ-/çık-/çik-, çıl-/çil-, çıp-/çip-, çıt-/çit-) mevcuttur. Ancak dört fiil kökü arasındaki yapısal ilişki belirsizdir. Benzer sözcükler: çakar lamba, çakaralmaz, çakılmak, çakıntı, çakışmak, çakıştırmak, çakıt, çaktırmak, çaktırmadan Bu maddeye gönderenler: çakı, çakıl, çakır, çakma, çakmak, çakoz, çekiç, çekirdek (çiğit, çitlembik), çekirge 06.01.2018 |
|
| çakal |
~ Fa/OFa şaġāl شغال köpekgillerden yırtıcı bir hayvan ≈ Sans śr̥gāla/sr̥kāla शृगाल a.a. |
|
| çaker |
~ Fa çākar چاكر kul, bende, hizmetkâr |
|
| çakı |
≈ Fa çāḳū چاقو her türlü bıçak <? ETü çak- vurmak |
|
| çakıl |
< TTü çak- şakırtıyla vurmak +Il |
|
| çakır |
<< ETü çakır/çakrı 1. alaca renk, alaca mavi, 2. doğana benzer yırtıcı kuş < ETü çak- harelemek |
|
Yeradları sözlüğü
Kişi adları sözlüğü