| çal|mak |
<< ETü çal- 1. (sesli olarak) vurmak, darp etmek, 2. ses etmek, 3. boya vurmak, alaca kılmak, harelemek |
|
| çalak |
~ Fa çālāk چالاك canlı, atik, çevik ≈? OTü çalık kızgın |
|
| çalgı |
<< OTü çalğu müzik aleti, saz < OTü çal- saz vurmak +gU |
|
| çalı |
≈ TTü/ÇTü çalağan ısırgan, dikenli (bitki), azgın (köpek) < ETü çal- vurmak, çarpmak +I(g) |
|
| çalık |
<< OTü-KT çalık 1. vurulmuş, darbe almış, 2. cin çarpmış, deli, 3. boyalı, alaca < ETü çal- vurmak +Uk |
|
| çalım | ||
| çalış|mak |
<< ETü çalış- vuruşmak, mücadele etmek < ETü çal- vurmak, darp etmek +Iş- |
|
| çalıştay |
< TTü çalış- +tAy |
|
| çalka|mak |
< OTü-KT çalık çok sıçrayan, haşarı, oynak +(g)A- < ETü çal- vurmak, çarpmak +Uk |
|
| çalpara |
~ Fa çār-pāre چار پاره 1. dört parça, 2. dört parçalı köçek zili, kastanyet |
|
| çam |
~ Ar şamˁ شَمْع [#şmˁ] mum, reçine |
|
Yeradları sözlüğü
Kişi adları sözlüğü