Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi
Yeradları sözlüğü Kişi adları sözlüğü

çal

çakma

< TTü çak- +mA

çakmak

<< ETü çakmak çakmak taşı < ETü çak- +(A)mAk

çakoz

< TTü çak- anlamak (argo)

çakra

~ Sans çakrá चक्र z1. tekerlek, çark, çömlekçi çarkı, 2. devre, döngü, 3. insan bedenindeki 6 mistik halkadan her biri << HAvr *kʷékʷlo-s tekerlek

çakşır

≈ Fa çaḳşūr/caχcīr bir tür şalvar, geniş pantolon

çal

ETü: [ Kaşgarî, Divan-i Lugati't-Türk, 1073]
çal koy [alaca koyun] TTü: [ Ahmed Vefik Paşa, Lehce-ı Osmani, 1876]
çal: Çalık renk, bozkır rengi, bed-reng. TTü: [ Türkiye'de Halk Ağızlarından Derleme Sözlüğü, <1960]
çal: (...) 5. Maki ile örtülü engebeli alan

<< ETü çal alaca, benekli

Bu maddeye gönderenler: çil (çıldır-, kırçıl)


18.08.2017
çal|mak

<< ETü çal- 1. (sesli olarak) vurmak, darp etmek, 2. ses etmek, 3. boya vurmak, alaca kılmak, harelemek

çalak

~ Fa çālāk چالاك zcanlı, atik, çevik ≈? OTü çalık kızgın

çalgı

<< OTü çalğu müzik aleti, saz < OTü çal- saz vurmak +gU

çalı

≈ TTü/ÇTü çalağan ısırgan, dikenli (bitki), azgın (köpek) < ETü çal- vurmak, çarpmak +I(g)

çalık

<< OTü-KT çalık 1. vurulmuş, darbe almış, 2. cin çarpmış, deli, 3. boyalı, alaca < ETü çal- vurmak +Uk

« Önceki sayfa
Rastgele kelime
Sonraki sayfa »