çal|mak

• Kompakt görünüm
• İzahlı görünüm

ETü: "vurmak" [ Uygurca Budist metinler, <1000]
çalmış erdi yalın otuġ ters körümlüg taġda [uğursuz dağda alevi ateşi vurmuş idi] ETü: [ Kaşgarî, Divan-i Lugati't-Türk, 1073]
ol anı çaldı [yere vurdu] (...) söz bég kulākkıŋa çalındı [kulağına çalındı] (...) çalıġ [haber, duyuru] KTü: "... saz çalmak" [ Codex Cumanicus, 1303]
sono [ses veririm, çalgı çalarım] - Tr: čalarmen ÇTü: "... hırsızlık etmek" [ Pavet de Courteille, Dictionnaire Turc Oriental, <1500]
çalmak چالمق: ... dérober TTü: [ Meninski, Thesaurus, 1680]
boru çalmak, davul çalmak (...) yerden yere çalmak, taban çalmak [yürümek], volta çalmak [gezinmek] TTü: [ Asım Ef., Burhan-ı Katı terc., 1797]
kötek çalmak, döğmek (...) elleri birbirine çalmak (...) süde yoğurt çalmak (...) ıslık çalmak

<< ETü çal- 1. (sesli olarak) vurmak, darp etmek, 2. ses etmek, 3. boya vurmak, alaca kılmak, harelemek

Not: “Saz çalmak” anlamı için karş. Fa zadan ve Ar ḍaraba "1. vurmak, 2. saz çalmak". • Benzer yapıda ve benzer anlam genişlemelerine sahip çak-, çat-, çap- fiilleri mevcuttur.

Benzer sözcükler: çalakalem, çaldırmak, çalgıç, çalgın, çalın, çalınmak, çalıntı, çalman, çaltı

Bu maddeye gönderenler: çalak, çalgı, çalı, çalık (çalka-, çelik), çalım (çelim), çalış- (çalıştay), çamur (çamurcun), çel- (çeliş-), çolak