ön |
<< ETü öŋ/yöŋ 1. yüz, çehre, ön taraf, 2. doğu < ETü ön- yönelmek, yüzünü (bir yöne) çevirmek, öne çıkmak +I(g) |
|
önce |
< ETü öŋ +çA2 |
|
öncel |
< TTü önce +Al |
|
öncül |
< TTü ön +çIl |
|
önder |
< YTü *önde- +()r |
|
önem | ||
öner|mek |
< TTü ön +(g)Ar- |
|
önerge |
< YTü öner- +gA |
|
öneri |
< YTü öner- +I(g) |
|
önerme |
< YTü öner- +mA |
|
önle|mek |
< TTü ön +lA- |
|