Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi
Yeradları sözlüğü Kişi adları sözlüğü

ören

önsöz
öp|mek

<< ETü öp- öpmek, yudumlamak

ör|mek

<< ETü ör- 1. kalkmak, yükselmek [geçişsiz fiil], 2. urgan veya saç örmek [geçişli fiil]

ördek

<< ETü ördek ördek

öreke

~? Yun róka ρόκα zyün eğirmekte kullanılan ucu çatallı oval tahta, öreke ~? İt rocca a.a. ~ Ger

ören

Oğ: [ Kaşgarî, Divan-i Lugati't-Türk, 1073]
ören [[her şeyin harabesi. (Oğuz lehçesi). Bu sözcüğün Farsça 'vīrān'dan türediğini düşünüyorum. Oğuzlar Farsīlerle karıştıkları için pek çok Türkçe sözcüğü unutmuş, bunun yerine Farsça sözcükler kullanmıştır.]] TTü: [ Ahmed Vefik Paşa, Lehce-ı Osmani, 1876]
ören: Eski duvar, şehir ve kale viranesi.

<< ETü-O ören harabe, virane ~ OFa avērān/awērān a.a.

→ viran

Benzer sözcükler: ören yeri


27.02.2015
örf

~ Ar ˁurf عرف z [#ˁrf fuˁl msd.] 1. adap, erkân, pratik bilgi, misal ve tecrübe ile öğrenilen şeyler, 2. yükselti, tümsek, 3. yele < Ar ˁarafa عَرَفَ zbildi, öğrendi, anladı

örgensel

< YTü örgen uzuv, organ +sAl <? TTü ör- +(g)An

örgüt

< TTü ör- +Ut

örneğin

< TTü örnek +(I)n

örnek

~? Erm ōrinag օրինակ zmodel, nümune, misal, mesel, tarz, usul < Erm ōrén օրէն zusul, adet, töre, kural ~ OFa awḏēn usul, töre, ayin

« Önceki sayfa
Rastgele kelime
Sonraki sayfa »