| öp|mek |
<< ETü öp- öpmek, yudumlamak |
|
| ör|mek |
<< ETü ör- 1. kalkmak, yükselmek [geçişsiz fiil], 2. urgan veya saç örmek [geçişli fiil] |
|
| ördek |
<< ETü ördek ördek |
|
| öreke |
~? Yun róka ρόκα yün eğirmekte kullanılan ucu çatallı oval tahta, öreke ~? İt rocca a.a. ~ Ger |
|
| ören |
<< ETü-O ören harabe, virane ~ OFa avērān/awērān a.a. |
|
| örf |
[ İrşadü'l-Mülûk ve's-Selâtîn, 1387] ~ Ar ˁurf عرف [#ˁrf fuˁl msd.] 1. adap, erkân, pratik bilgi, misal ve tecrübe ile öğrenilen şeyler, 2. yükselti, tümsek, 3. yele < Ar ˁarafa عَرَفَ bildi, öğrendi, anladı → irfan Not: Osmanlı kullanımında “şer'i hukukta yeri olmadığı halde halkın veya idarenin benimsediği pratik usuller” anlamında. Benzer sözcükler: örfen, örfi Bu maddeye gönderenler: araf 22.12.2014 |
|
| örgensel |
< YTü örgen uzuv, organ +sAl <? TTü ör- +(g)An |
|
| örgüt |
< TTü ör- +Ut |
|
| örneğin |
< TTü örnek +(I)n |
|
| örnek |
~? Erm ōrinag օրինակ model, nümune, misal, mesel, tarz, usul < Erm ōrén օրէն usul, adet, töre, kural ~ OFa awḏēn usul, töre, ayin |
|
| örs |
<< OTü örs demir dövme sehpası < ETü ör- kalkmak, yükselmek +Uz |
|
Yeradları sözlüğü
Kişi adları sözlüğü