ada |
<< OTü atağ ada ≈ ETü otruġ ayrılmış veya kesilmiş yer, ada < ETü otrul- kesilmek |
|
ada|mak |
<< ETü atā- ad vermek, söz vermek, söz kesmek, çağırmak < ETü āt isim +(g)A- |
|
adak |
< TTü ada- söz vermek, söz kesmek +Uk |
|
adale |
~ Ar ˁaḍala(t) عضلة [#ˁḍl faˁala(t) ] kas ≈ Ar ˁaḍal عضل tarla faresi |
|
adalet |
~ Ar ˁadāla(t) عدالة [#ˁdl faˁāla(t) msd.] adillik, hak gözetme < Ar ˁadala عَدَلَ denk idi, oran ve ölçülü idi, adil idi |
|
adam |
[ Codex Cumanicus, 1303] ~ Ar ādam آدم [#Adm] 1. insanların atası, Adem, 2. insanoğlu ~ İbr ˀādām אָדָם a.a. ≈ İbr ˀadāmā אֲדָמָה toprak, yer Not: 20. yy başlarına dek ādem yazılır ve kültürlü dilde belki 19. yy'a dek bu şekilde telaffuz edilirdi. Erken TTü metinlerde görülen āzem yazımı Farsça telaffuzu yansıtır. • Karş. Fen ˀadm "insan", Ugar ˀb ˀdm "insanların atası". “Toprak” kavramıyla ilişkisi için karş. Lat humanus "insan" < humus "toprak". Bkz. hümanist. Benzer sözcükler: adam sen de, adam sendeci, adam sendecilik, adamakıllı, adamım, adamın dibi, adamotu, âdemoğlu, bilim adamı, işadamı, kardan adam 22.06.2018 |
|
adamcıl |
< TTü ādam insan +çIl |
|
adana |
< öz Adana kent adı |
|
adap |
~ Ar ādāb آداب [#Adb afˁāl çoğ.] görgü kuralları < Ar adab أَدَب [t.] görgü, terbiye |
|
adapte |
~ Fr adapter uyarlamak << OLat adaptare bir şeye uydurmak, tatbik etmek < Lat ad+ aptare [den.] a.a. < Lat apiō/apiscor, apt- bağlamak, iliştirmek, uydurmak |
|
adaş |
< TTü ad +dAş |
|