kübra |
~ Ar kubrāˀ كبراء [#kbr fuˁlāˀ sf. fem.] büyük (şey veya kadın) < Ar kabīr كبير [faˁīl sf.] büyük |
|
küçük |
<< TTü kiçicük [küç.] < ETü kiçi küçük, yavru +çUk < çoc |
|
küçümen |
< TTü küçük +mAn |
|
küçümse|mek |
< TTü küçük +sA- << TTü küçükse- |
|
küf |
<< OTü-KT küf çürüme ≈ ETü küvij a.a. |
|
küfe |
[ Meninski, Thesaurus, 1680] ~ Ar kuffa(t) كفّة hasır sepet (≈ Aram kphephtā כְפֶפְתָא a.a. (Kaynak: Jastrow sf. 661)< Aram kaphat/kphat bükmek, örmek ) ≈ Akad quppu/quppatu hasır sepet veya sandık (Kaynak: CAD sf. q:307) Not: Yun kófa ve Ven còfa (a.a.) biçimleri Türkçe veya Arapçadan alınmıştır. EYun kóphinos "sepet" biçimi bir Sami dilinden alınmış olabilir; karş. kefen. Türkçe yerel ağızlarda görülen köfün aynı sözcüğün Yunanca biçimidir. Benzer sözcükler: köfün, küfelik 26.11.2019 |
|
küfeki |
~ Yun kufáki κουφάκι [küç.] ponza taşı veya talk ≈ EYun kouphólithos κοῦφολιθος süngersi kireç taşı < EYun koûphos κοῦφος kof, hafif |
|
küffar |
~ Ar kuffār كفّار [#kfr fuˁˁāl çoğ.] kâfirler < Ar kāfir كافر [t.] |
|
küfran |
~ Ar kufrān كفران [#kfr fuˁlān msd.] dini reddetme, nimeti inkâr etme ≈ Aram kaphrān כַּפְרָן [#kpr] inkârcı, dinsiz |
|
küfür |
~ Ar kufr كفر [#kfr fuˁl msd.] dini inkâr ve reddetme <? Ar kafara كفر örttü, (dini) inkâr etti ≈ Aram kəphar inkâr etmek, silmek |
|
küfürbaz |
§ Ar kufr sövgü + Fa bāz oynatan |
|